Prawdziwego barbarzyńcę przez całe życie przepełnia furia - wewnętrzny gniew i szał bitewny, który pozwala na wykonywanie straszliwych ataków
Narasta, gdy barbarzyńca odnosi rany i upuszcza wrogom krwi. Szybka wymiana ciosów pozwala uzyskać maksymalny poziom furii.
Nadmiar furii można wykorzystać w różnoraki sposób – barbarzyńcy posiadają siłę pozwalającą im siać spustoszenie na polu walki, wysoko skakać czy potężnymi ciosami rozszczepiać wrogów na dwoje.
Bez walki zapas furii szybko topnieje, dlatego doświadczony barbarzyńca bezzwłocznie szarżuje na kolejnych wrogów, aby nie tracić zdolności bojowej.
Barbarzyńcy to dzicy wędrowcy, którzy nigdy nie unikają walki wręcz. Ich potężne tąpnięcia, ataki z doskoku i cięcia dwuręczną bronią przynoszą wrogom nagłą śmierć i wywołują popłoch wśród tych, którzy przetrwają pierwszy atak.
Nadludzka krzepa i gigantyczny wzrost barbarzyńców sprawiają, że dominują oni w walce wręcz bez względu na oręż czy taktykę. Ci wojownicy szczególnie lubią korzystać z ogromnej broni budzącej strach samym wyglądem. Niebaczni na trudy bitwy barbarzyńcy często znacznie lepiej radzą sobie wymieniając ciosy z kilkoma przeciwnikami, niż ganiając za pojedynczymi celami.
Barbarzyńcy zasadniczo atakują w zwarciu. Pod ich szybkimi ciosami słabsi przeciwnicy padają od razu, natomiast bezlitośnie silne uderzenia i tąpnięcia potrafią rozproszyć gęstą ciżbę wrogów i przebijają pancerz groźniejszych rywali.
Przez stulecia barbarzyńcy mieszkali w cieniu Góry Arreat, a panujące tam warunki i prowadzony przez nich tryb życia sprawiły, że stali się twardzi i nieustępliwi niczym kamień. Ci potężnej postury wojownicy, których dzikość w walce pozostaje niezrównana, byli już w momencie urodzenia obarczani zadaniem przekazywanym z pokolenia na pokolenie – ochroną świętej góry.
Gdy ich ojczysta kraina została zniszczona, wielu barbarzyńców straciło nadzieję. Stali się nomadami nękanymi przez upiory przeszłości. Teraz przemieszczają się z miejsca na miejsce pozbawieni honoru i celu.
Jednak nie wszyscy barbarzyńcy porzucili straż. Niektórzy wciąż jeszcze czczą pamięć o głębokich śniegach oraz monstrualnych drapieżnikach zamieszkujących Arreat i wędrują w pobliże krateru, który pozostał po górze. Wspominają życie, którego rytm dyktowało zdobywanie pożywienia, życie bez osłabiających ich udogodnień cywilizacji. Pamiętają, że topory i włócznie rozdano im jeszcze, gdy ich rówieśnicy w miastach wciąż beztrosko się bawili… i trawi ich hańba, ponieważ ich lud zawiódł.
Ci barbarzyńcy szukają nowego celu w zmienionym świecie i zmiażdżą każdego, kto stanie im na drodze.
Dzięki tytanicznej sile barbarzyńcy posługują się orężem w sposób niedostępny dla zwykłych ludzi. Ruszają do boju uzbrojeni w oręż niezwykłych rozmiarów, który bardziej cywilizowani wojownicy z trudem zdołaliby udźwignąć. Barbarzyńcy potrafią także walczyć trzymając broń w każdej ręce, co pozwala im zasypać wrogów gradem ciosów wywołujących różnorodne efekty magiczne.