W przeciwieństwie do roztropniejszych i ostrożniejszych użytkowników magii czarownicy przyciągają do siebie tajemną moc. Jest to energia, która przepływa przez nich i którą kierują, jakby stanowiła przedłużenie ich ciał.
Moc tajemna bezustannie iskrzy się w czarownikach i regeneruje się bardzo szybko, co umożliwia im niemal bez końca wykorzystywać pomniejsze zdolności. Wyczerpanie zasobów energii grozi im jedynie wtedy, kiedy próbują wykonać większą liczbę zaklęć naraz.
Jeśli jednak moc tajemna nie jest wykorzystywana rozsądnie, potrafi zniszczyć ciała czarowników, dlatego niektóre z potężniejszych zaklęć są ograniczone czasem odnawiania. Jednak czary te – dzięki którym można zrzucać z nieba meteory, wywoływać srogie zawieje lub tworzyć strefy energetyczne spowolnionego czasu – są tak potężne, że warto na nie poczekać.
Czarownicy to zbuntowani mistrzowie magii, których ciała są naczyniami tajemnej mocy. Odrzucają oni ścieżkę nauki obieraną przez innych czarodziejów. Wykorzystują zdolności do manipulacji rozmaitych mocy, aby dezintegrować, palić i zamrażać swoich wrogów. Potrafią również kontrolować czas i światło, a także tworzyć potężne iluzje – wszystko, by odbijać ataki.
Czarownicy mogą dzierżyć magiczne kostury i różdżki, co pozwala im skupiać pomniejsze rodzaje magii i razić nią wrogów, a jednocześnie oszczędza czas i energię potrzebną do bardziej spektakularnego rozprawiania się z przeciwnikami.
Choć zdarzają się wyjątki, to czarownicy zwykle atakują z dystansu. Pozwala im to trzymać się z dala od niebezpieczeństwa – poza tym mogą w ten sposób lepiej wykorzystać arsenał swoich niszczących mocy.
Użytkownicy magii wywodzą się z całego Sanktuarium – od Xiansai po Kaldeum – i są określani różnymi mianami: „czarodziejów” lub „magów”. Istnieją również i tacy, którzy nazywają siebie „czarownikami” i mają tyle wspólnego z kolegami w magicznym fachu, co lew z kocięciem. Zarówno czarownicy, jak i czarodzieje poznali arkana mocy tajemnych – na tym jednak kończą się podobieństwa między nimi.
Czarownicy słyną z buntowniczego nastawienia i błyskotliwości, jak również z pogardy dla długotrwałych nauk i awersji do pogadanek o „roztropności” i „bezpieczeństwie”, które cechują akademie magiczne. Poczucie wyższości u czarowników zdaje się brać swe źródło w ich talencie – wrodzonych zdolnościach do podporządkowania sobie magicznej potęgi i posługiwania się nią wyłącznie za pomocą siły woli, bez potrzeby wnikliwych studiów. Wprawdzie na skutek braku odpowiednich przygotowań zdarzają się niefortunne wypadki, ale rzadko powstrzymuje to czarowników przed używaniem ich chaotycznej, niepewnej mocy.
Jeśli ci zarozumiali geniusze zdołają opanować moc i unikną samozagłady, może wreszcie zdołają w pełni wykorzystać swój ogromny potencjał.
Olbrzymia moc czarowników przepływa przez przedmioty materialne, a część z tych przedmiotów ma specjalne zastosowanie. Czarownicy dzierżą kule nie będące same w sobie bronią, lecz stanowiące jej uzupełnienie. Zapewniają one wgląd i wiedzę pomocną przy rzucaniu zaklęć lub służą za dodatkowe zbiorniki mocy. Czarownicy wyposażeni są również w tradycyjne (często zaklęte) różdżki – cienkie gałązki, które wykorzystują do kierowania tajemnych energii na wrogów.