Kluczowe charakterystyki
-
Broń dystansowa
Łowcy demonów potrafią zasypać pole walki gradem strzał i bełtów lub razić pojedynczych wrogów z daleka, z celnością nieosiągalną dla innych bohaterów. W ich arsenale znajdują się wszelkiego rodzaju łuki, granaty, broń miotana, a nawet dzierżone w każdej ręce szybkostrzelne kusze. -
Pułapki
Przebiegli łowcy nie ruszają do walki z hordami demonów i olbrzymimi potworami nieprzygotowani. Wolą zwabić przeciwników na miny, rozrzucone kolce czy w pułapki miażdżące kończyny stalowymi szczękami – demony nie mają żadnych szans. -
Magia cienia
Aby zwiększyć swoje szanse w walce z zastępami Płonących Piekieł, łowcy demonów korzystają z prostej magii. Potrafią ukryć się w ciemnościach, utrudnić przeciwnikom ataki i przemykać przez cienie, aby podkraść się do wroga. -
Taktyka bitewna
Wszyscy łowcy demonów noszą blizny z dawnych potyczek. Pomimo obranej drogi wcale nie chcą cierpieć. Starają się trzymać wrogów na dystans paraliżującymi strzałami lub spowolnić ich za pomocą bolasa. Kiedy przeciwnik zanadto się zbliży, łowcy uciekają pod osłoną bomb dymnych.
Zasób: Nienawiści / Dyscyplina
W duszy każdego łowcy demonów toczy się nieustanna wojna. Nie mają oni nadziei na powrót do dawnego życia, a walka z demonami staje się ich obsesją. Ci, którzy przeżyją na tyle długo, by szkolić innych, stają się wyrachowani i ostrożni, ale podświadomie wciąż pragną na przemoc ze strony demonów odpowiedzieć przemocą.
Każda strzała wystrzelona przez łowcę demonów jest pokryta jadem. Większość ataków wymaga wykorzystania nienawiści – odartego z uczuć, słusznego gniewu, eliminującego wszelkie przejawy litości. Nienawiść łowców praktycznie nie zna granic i odnawia się bardzo szybko, bo nawet podczas spoczynku trawi ich żądza zemsty.
Ci z łowców, którzy chcą w znaczący sposób zmienić świat, muszą jednak pohamować nieco swą nienawiść przy pomocy drugiego z zasobów: dyscypliny, czyli ostrożności i samokontroli, dzięki której mogą przeżyć starcie, by walczyć dalej.
Dyscyplina jest bardzo ważna dla łowców demonów. Regeneruje się powoli, co sprawia, że wymaga znacznie więcej cierpliwości i refleksji, niż ataki oparte na nienawiści, a poza tym jest podstawą wszystkich manewrów defensywnych. Służy do zatrzymywania wrogów, akrobatycznej ucieczki z zagrożonego miejsca czy uniknięcia deszczu strzał.
Łatwo jest stać i z zimną nienawiścią zasypywać wroga gradem pocisków. Jeżeli jednak łowca demonów nie zdoła obronić się korzystając z dyscypliny, może zginąć. Do przetrwania niezbędne jest znalezienie równowagi pomiędzy dyscypliną i nienawiścią.
Zobacz także
- Ogólne
- Um. aktywne
- Um. pasywne
- Kalkulator umiejętności
- Unikalne wyposażenie
- Ręczne kusze
- Płaszcze
- Kołczany
- Społeczność
- Fora
- Media
- Grafiki
- Zrzuty ekranu
- Filmy
Łowcy demonów to bezlitośni partyzanci, którzy swe cele likwidują korzystając z arsenału broni dalekiego zasięgu. Przyczajają się i atakują wrogów z bezpiecznej odległości używając łuków, zabójczych pułapek i pocisków, aby szybko i sprawnie pozbawić życia stworzenia, które nawiedzają ich świat.
Łowcy demonów mogą prowadzić ostrzał obszarowy przy użyciu szrapnelu, chmur strzał i ładunków wybuchowych, co pozwala im niezwykle sprawnie siać spustoszenie wśród przeciwników zbitych w grupy. Niezwykła precyzja pozwala im także radzić sobie z silniejszymi potworami przy zachowaniu dystansu, pozwalając im eliminować najważniejsze cele oraz ostrzeliwać się z morderczą skutecznością podczas odwrotu.
Specjalizacja w walce na dystans i ograniczone wyszkolenie z zakresu walki w zwarciu stwarzają jednak poważne zagrożenie dla łowców, którzy zostaną przyparci do muru lub okrążeni. W takich sytuacjach równie ważne, co strzały w kołczanie, staje się unikanie ataków – wykonywanie defensywnych przewrotów lub skoków, oraz wyprowadzanie precyzyjnych ataków, które okaleczają i spowalniają wrogów.
Ci, którzy nazywają siebie łowcami demonów, nie są jednym ludem czy narodem. Nie służą żadnemu władcy. Są jedynie cieniami ludzi, których życia zniszczyły piekielne pomioty. Większość uciekinierów z pogromów traci wolę życia, gdy ich domy zostają spalone, a rodziny wymordowane przez demony. Niektórzy jednak grzebią zmarłych, zbierają się w grupy i poprzysięgają zemstę.
Choć ich szeregi nie są zbyt liczne, łowcy tropią i osaczają demony w nadziei, że jeżeli uda im się ocalić nawet jedno życie, świat będzie lepszy. Gdy zamykają oczy odpoczywając po łowach, większość z nich zmaga się z koszmarami, przeżywając okrutne chwile, które ich połączyły – lepkie od posoki szpony rozdzierające ludzi oraz mężczyzn i kobiety tonące we własnej krwi.
Koszmar łowców demonów trwa dalej po przebudzeniu, ale na jawie przynajmniej mogą oni odpowiadać ciosem za cios.
Łowcy nie śmią marzyć o zwycięstwie, ani tym bardziej o pokoju. Jedynym ich ukojeniem jest polowanie. Nie potrafią robić niczego innego.
Łowcy demonów uczą się walczyć z siłami ciemności z wykorzystaniem niekonwencjonalnych kombinacji broni i stylów walki. Są mistrzami we władaniu kuszami ręcznymi – strzałami z tej szybkostrzelnej broni potrafią błyskawicznie przeszyć niemal każdego demona. Łowcy posługują się tą bronią tak sprawnie, że potrafią skutecznie używać dwóch kusz równocześnie – dzięki temu wrogowie giną dwa razy szybciej.